انتشارات اودیسه کتاب «نگاهی بر فراتر از شناخت» را در قطع وزیری منتشر کرد:

 

 

 

 

لینک کتاب فراتر از شناخت ثبت شده در کتابخانه مرکزی (فیپا):
http://opac.nlai.ir/opac-prod/bibliographic/5218214

قسمتی از کتاب:

وقتی به چیزی می‌اندیشم، در واقع از لحاظ ذهنی، در حال برنامه‌ریزی برای آن چیز می‌شوم؛ یعنی وقتی زمان انجام عملی آن چیز فرا می‌رسد، دیگر نیاز چندانی به اندیشیدن بالفور ندارم، چرا که قبلاً اندیشیده‌ام و می‌دانم چگونه شروع کنم و ادامه بدهم. نمی‌گویم لحظه‌ای نیست که انسان به اندیشیدن نیازی نداشته باشد، نه هرگز، چرا که چنین لحظه‌ای وجود ندارد مگر اینکه انسان در خواب و اغما و کُما باشد و اراده اندیشیدن را نداشته باشد. حرف من این است که اندیشیدن قبلی و یا از قبل اندیشیدن، به نوعی برنامه‌ریزی و پیش‌بینی و تصمیم‌گیری ذهنی است که وقتی قرار است کاری را که انتخاب (ذهنی یا عملی) کرده‌ایم به انجام برسانیم، این برنامه‌ریزی ذهنی به ما نقشه و راهنمای نحوه عمل را نشان خواهد داد. از قبل اندیشیدن، به نوعی هم صرفه‌جویی در زمان و تعداد رفتارهایی است که انجام می‌دهیم. وقتی نیاندیشیده دست به کاری می‌زنیم نه تنها زمان بیشتری را از دست می‌دهیم و دیگر چون نمی‌دانیم چه کارهایی را باید انجام بدهیم و چگونه این کارها را انجام بدهیم، برای همین حتی ممکن است وقت خودمان را  ‌برای کارهای اضافی و زاید صرف کنیم که نیازی به انجام و یا تفکر درباره آنها نبود که این نشان‌دهنده اتلاف زمان و هم انجام رفتار و اعمال اضافی و خارج از نیاز ماست…